ನೀನು ಮತ್ತು ಪ್ರೇಮ

ಮೇಲೆದ್ದ ದಿನಕರ ಕೆಂದಾವರೆಯ ಚುಂಬಿಸಿ
ಮೋಡದಲಿ ಅಡಗಿದನು ತುಸು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಬಯಸಿ

ನಾಚಿ ನೀರಾಗಿ ಆ ತಾವರೆ ನಿನ್ನ ಮುಖ ಕಮಲ
ನಕ್ಕಾಗ ಅಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಚಂದ್ರೋದಯ

ಮನದ ಕೋಗಿಲೆಯ ಮದುರ ಕವನ
ಎಂದಾದರೊಂದು ದಿನ ಮುಟ್ಟೀತು ನಿನ್ನ ಮನ

ತನುವೆಲ್ಲ ತುಂಬಿದ್ದ , ಆ ನಗುವ ಸಿಂಚನ
ನೆನೆದಾಗ ಹುಟ್ಟಿಸುವ ಮಧುರ ಲಘು ಕಂಪನ

ತನುವೆಲ್ಲೋ ! ಮನವೆಲ್ಲೋ ! ಎನುವ ಮನ ದುಂಬಿಯದು
ತಾವರೆಯು ಒಂದೇ ಹೂವೆನ್ನುತಿಹುದು

ತಾರೆಗಳು ನಕ್ಕಂತೆ ಕಂಗಳಾ ನೋಟ
ಸೆರೆಹಿಡಿದಿತೇನೊ ಕುದುರೆ ನಾಗಾಲೋಟ

ದುಮ್ಮಿಕ್ಕೋ ಉತ್ಸಾಹ ಜೋಗದಾ ಚಿಲುಮೆಯದು
ಕಟ್ಟಿದರು ಬಿಟ್ಟೀತೆ ತನ್ನ ಚಲವನದು